Beitrag Verfasst: 05.01.2016, 16:08 . Quid enim interest inter suasorem facti et probatorem? Unde ista erumpunt, quo auctore proferuntur? [25] [XI] Sed haec vetera, illud vero recens, Caesarem meo consilio interfectum. Iam invideo magistro tuo, qui te tanta mercede, quantam iam proferam, nihil sapere doceat. [20] At etiam quodam loco facetus esse voluisti. In quo demiror, cur Milonem impulsu meo rem illam egisse dicas, cum te ultro mihi idem illud deferentem numquam sim adhortatus. Te sectorem. Horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas, colonias, totam denique Italiam inpressit. Quid est enim aliud Antonius? Cicerone non opus est, ubi fantur opes. [58] [XXIV] Vehebatur in essedo tribunus pl. Philippicae by Cicero, unknown edition, Open Library is an initiative of the Internet Archive, a 501(c)(3) non-profit, building a digital library of Internet sites and other cultural artifacts in digital form.Other projects include the Wayback Machine, archive.org and archive-it.org [XXXIII] Sortitio praerogativae; quiescit. consumptis enim lacrimis tamen infixus haeret animo dolor), bona, inquam, Cn. Multis ante mensibus in senatu dixit se Dolabellae comitia aut prohibiturum auspiciis aut id facturum esse, quod fecit. Lateiner: Registriert: 03.01.2016, 15:44 … Ianitor: 'Quis tu?' contemptumne me? [118] Certatim posthac, mihi crede, ad hoc opus curretur neque occasionis tarditas expectabitur. Magnum beneficium! Etiam quaerebat, cur ego ex ipso cursu tam subito revertissem. (hier hast Du übersehen, dass Caesari Dativ = 2. Hoc quidem est beneficium. Et is ab hasta, valeat hasta, valeant tabulae modo Caesaris, non tuae, quibus debuisti, non quibus tu te liberavisti. [80] Hic autem iratus quae dixit, di boni! Tu autem insolentia elatus omni auspiciorum iure turbato Casilinum coloniam deduxisti, quo erat paucis annis ante deducta, ut vexillum tolleres, ut aratrum circumduceres; cuius quidem vomere portam Capuae paene perstrinxisti, ut florentis coloniae territorium minueretur. Duo modo haec opto, unum ut moriens populum Romanum liberum relinquam (hoc mihi maius ad dis immortalibus dari nihil potest), alterum, ut ita cuique eveniat, ut de re publica quisque mereatur. Non igitur homicidas. Non enim te dominus modo illis sedibus, sed quivis amicus, vicinus, hospes, procurator arcebit. Factus es ei rursus nescio quo modo familiaris. 1. Quamquam nemo erat eorum, qui tum tecum fuerunt, qui mihi non censeret parci oportere. Non igitur miliens perire est melius quam in sua civitate sine armatorum praesidio non posse vivere? [45] Nemo umquam puer emptus libidinis causa tam fuit in domini potestate quam tu in Curionis. Pompei liberos pugnare, quem? 4:2 one accord, of one mind. Etenim, si abhinc annos prope viginti hoc ipso in templo negavi posse mortem immaturam esse consulari, quanto verius non negabo seni! Pompeius probavit, qui ut me primum decedens ex Syria vidit, complexus et gratulans meo beneficio patriam se visurum esse dixit. Quid ad haec tandem? Quae flagitia domus illa diutius ferre non potuit. Seite 1 von 1 [ 3 Beiträge ] Vorheriges Thema | Nächstes Thema : Autor Nachricht ; cubeAD Betreff des Beitrags: Cicero - Philippicae 2, 55. si misericors, cur non in suos? Syngrapha sestertii centiens per legatos, viros bonos, sed timidos et imperitos, sine nostra, sine reliquorum hospitum regis sententia facta in gynaecio est, quo in loco plurimae res venierunt et veneunt. Habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque, si eundem nequam hominem audacemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat. qui ordo clarissimis civibus bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit. [86] At etiam misericordiam captabas; supplex te ad pedes abiciebas quid petens? Quorum si utrumvis persuasissem, in has miserias numquam incidissemus. Cicero Numerum annorum provinciis prorogavit, idemque, cum actorum Caesaris defensor esse deberet, et in publicis et in privatis rebus acta Caesaris rescidit. Qui possis? Hunc tu cum auctorem et praeceptorem omnium consiliorum totiusque vitae debuisses habere, vitrici te similem quam avunculi maluisti. Quorum facinus est commune, cur non sit eorum praeda communis?' Auctionis vero miserabilis adspectus; vestis Pompei non multa, eaque maculosa, eiusdem quaedam argentea vasa conlisa, sordidata mancipia, ut doleremus quicquam esse ex illis reliquiis, quod videre possemus. Omnino nemo ullius rei fuit emptor, cui defuerit hic venditor. Ius postulabas, sed quid ad rem? [XVII] Haec ut colligeres, homo amentissime, tot dies in aliena villa declamasti? Ego, quid ille, et contra ille, quid ego sentirem et spectarem, videbat. [111] Quaeris, placeatne mihi pulvinar esse, fastigium, flaminem. At huius venditione decreti, ne nihil actum putetis, provinciam Cretam perdidistis. Occultatum dico; cuius non statim divulgatum? Si inter cenam in ipsis tuis immanibus illis poculis hoc tibi accidisset, quis non turpe duceret? Quamquam tu quidem, ut tui familiarissimi dictitant, vini exhalandi, non ingenii acuendi causa declamas. [XXI] Accipite nunc, quaeso, non ea, quae ipse in se atque in domesticum dedecus impure et intemperanter, sed quae is nos fortunasque nostras, id est in universam rem publicam, impie ac nefarie fecerit. in qua me consule salutares sententiae dictae sunt, quibus ad hanc diem viximus, cum gladiis homines conlocati stent? quem ego magis fecisse illam rem sum admiratus, quam facturum putavi, admiratus autem ob eam causam, quod immemor beneficiorum, memor patriae fuisset. Ubi enim tu in pace consistes? Bible Gateway Help FAQs/Tutorials; Contact us/Feedback ; Why We Advertise; Use Bible Gateway On Your Site; Advertise with Us; How to Support Bible Gateway; Links … Praesidii sui causa se facere dicit. num mentior? At vero adhibes ioci causa magistrum suffragio tuo et compotorum tuorum rhetorem, cui concessisti, ut in te, quae vellet, diceret, salsum omnino hominem, sed materia facilis in te et in tuos dicta dicere. [52] Quid cupide a senatu, quid temere fiebat, cum tu unus adulescens universum ordinem decernere de salute rei publicae prohibuisti, neque id semel, sed saepius, neque tu tecum de senatus auctoritate agi passus es? Vide autem, quid intersit inter te et avum tuum. [VIII] Tam autem erat excors, ut tota in oratione tua tecum ipse pugnares, non modo non cohaerentia inter se diceres, sed maxime disiuncta atque contraria, ut non tanta mecum quanta tibi tecum esset contentio. Tu ne verbo quidem violatus, ut audacior quam Catilina, furiosior quam Clodius viderere, ultro me maledictis lacessisti, tuamque a me alienationem commendationem tibi ad impios civis fore putavisti. [19] Iam illud cuius est non dico audaciae (cupit enim se audacem), sed, quod minime vult, stultitiae, qua vincit omnis, clivi Capitolini mentionem facere, cum inter subsellia nostra versentur armati, cum in hac cella Concordiae, di immortales! Pompei locum multorumque aliorum, qui aberant, repentinus heres successerat. Ita, quod proprie meum est, laudasti, quod totum est senatus, reprehendisti. Sumpsisti virilem, quam statim muliebrem togam reddidisti. Clodio rhetori adsignasti, et quidem immunia, ut populi Romani tanta mercede nihil sapere disceres. istud, quod te sacerdoti iure facere posse dixisti, si augur non esses et consul esses, minus facere potuisses? The Philippicae or Philippics are a series of 14 speeches Cicero gave condemning Mark Antony in 44 and 43 BC. Neque enim te de caelo servasse dixisti nec hodie dicis. Qui consulatus verbo meus, patres conscripti, re vester fuit. Qui risus hominum, tantam esse tabulam, tam varias, tam multas possessiones, ex quibus praeter partem Miseni nihil erat, quod, qui auctionaretur, posset suum dicere! Igitur, a quo vivo nec praesens nec absens rex Deiotarus quicquam aequi boni impetravit, apud mortuum factus est gratiosus. Haec tu cum per me acta meminisses, nisi illis, quos videmus, gladiis confideres, maledictis me provocare ausus esses? [73] Itaque excussis tuis vocibus et ad te et ad praedes tuos milites misit, cum repente a te praeclara illa tabula prolata est. Cuius tu imperatoris quaestor fueras, dictatoris magister equitum, belli princeps, crudelitatis auctor, praedae socius, testamento, ut dicebas ipse, filius, appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortis, pro sectione debebas. Testamentum irritum fecit, quod etiam infimis civibus semper optentum est. [XXII] Tu, tu, inquam, M. Antoni, princeps C. Caesari omnia perturbare cupienti causam belli contra patriam inferendi dedisti. [107] Quid ego illas istius minas contumeliasque commemorem, quibus invectus est in Sidicinos, vexavit Puteolanos, quod C. Cassium et Brutos patronos adoptassent? 'Caesare interfecto', inquit, 'statim cruentum alte extollens Brutus pugionem Ciceronem nominatim exclamavit atque ei recuperatam libertatem est gratulatus'. 2 Watch out for those dogs, those evildoers, those mutilators of the flesh. [23] Quod vero dicere ausus es, idque multis verbis, opera mea Pompeium a Caesaris amicitia esse diiunctum ob eamque causam culpa mea bellum civile esse natum, in eo non tu quidem tota re, sed, quod maximum est, temporibus errasti. Habet populus Romanus, ad quos gubernacula rei publicae deferat; qui ubicumque terrarum sunt, ibi omne est rei publicae praesidium vel potius ipsa res publica, quae se adhuc tantum modo ulta est, nondum reciperavit. Cur non sumus praetextati? Respondebisne ad haec aut omnino hiscere audebis? An in senatu facillime de me detrahi posse credidit? ), si recte ratiocinabimur, uni accepta referemus Antonio. Ego cum sperarem aliquando ad vestrum consilium auctoritatemque rem publicam esse revocatam, manendum mihi statuebam, quasi in vigilia quadam consulari ac senatoria. [26] Quam veri simile porro est in tot hominibus partim obscuris, partim adulescentibus neminem occultantibus meum nomen latere potuisse? [106] Cum inde Romam proficiscens ad Aquinum accederet, ob viam ei processit, ut est frequens municipium, magna sane multitudo. Ecquis est igitur exceptis iis, qui illum regnare gaudebant, qui illud aut fieri noluerit aut factum improbarit? Consuluisti me per litteras de Capua tu quidem, sed idem de Casilino respondissem, possesne, ubi colonia esset, eo coloniam novam iure deducere. Tibi uni peteres, qui ita a puero vixeras, ut omnia paterere, ut facile servires; a nobis populoque Romano mandatum id certe non habebas. [84] Sed adrogantiam hominis insolentiamque cognoscite. An ego non venirem contra alienum pro familiari et necessario, non venirem contra gratiam non virtutis spe, sed aetatis flore collectam, non venirem contra iniuriam quam iste intercessoris iniquissimi beneficio optinuit, non iure pretorio? Desideratis clarissimos civis; eos quoque vobis eripuit Antonius. [108] Qui vero inde reditus Romam, quae perturbatio totius urbis! [XVI] Sed omittatur bellum illud, in quo tu nimium felix fuisti. 3 # Gal. [94] Quis enim cuiquam inimicior quam Deiotaro Caesar? [1] Frequentia vestrum incredibilis, Quirites, contioque tanta, quantam meminisse non videor, et alacritatem mihi summam defendendae rei publicae adfert et spem recuperandae. Quo etiam maiorem ei res publica gratiam debet, qui libertatem populi Romani unius amicitiae praeposuit depulsorque dominatus quam particeps esse maluit. Ne tu iam mecum in gratiam redeas, si scias, quam me pudeat nequitiae tuae, cuius te ipsum non pudet. Tu vero quid es? Etsi tum, cum optimum te putabant me quidem dissentiente, funeri tyranni, si illud funus fuit, sceleratissime praefuisti. Omne autem crimen tuum est, quod de te in his litteris non male existimem, quod scribam tamquam ad civem, tamquam ad bonum virum, non tamquam ad sceleratum et latronem. Quisquamne divinare potest, quid vitii in auspiciis futurum sit, nisi qui de caelo servare constituit? At sic placuerat, ut ex Kalendis Iuniis de Caesaris actis cum consilio cognosceretis. [12] Non placet M. Antonio consulatus meus. Maximus vini numerus fuit, permagnum optimi pondus argenti, pretiosa vestis, multa et lauta supellex et magnifica multis locis non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis. Quod fuit consilium, quem umquam convocasti, quas Kalendas Iunias expectasti? quis qui nescierit venisse eam tibi tot dierum viam gratulatum? Cassius, Sp. Quidnam homines putarent, si tum occisus esset, cum tu illum in foro spectante populo Romano gladio insecutus es negotiumque transegisses, nisi se ille in scalas tabernae librariae coniecisset iisque oppilatis impetum tuum compressisset? Contentus eo non fuisti; frequentissimo senatu Kalendis Ianuariis sedente patruo hanc tibi esse cum Dolabella causam odi dicere ausus es, quod ab eo sorori et uxori tuae stuprum oblatum esse comperisses. Quamquam, si in eo perseverares, ad tuam gloriam rem illam referri malebam quam ad meam gratiam. In quo primum incredibilem stupiditatem hominis cognoscite. Victor e Thessalia Brundisium cum legionibus revertisti. Commemoratio illius tui sceleris intermissa est, non memoria deleta. Tenesne memoria praetextatum te decoxisse? [1] [I] Quonam meo fato, patres conscripti, fieri dicam, ut nemo his annis viginti rei publicae fuerit hostis, qui non bellum eodem tempore mihi quoque indixerit? [II] Contra rem suam me nescio quando venisse questus est. an quia tribunus pl. Simul illud oro: si meam cum in omni vita, tum in dicendo moderationem modestiamque cognostis, ne me hodie, cum isti, ut provocavit, respondero, oblitum esse putetis mei. Et nomen pacis dulce est et ipsa res salutaris, sed inter pacem et servitutem plurimum interest. [76] An, cum tu Narbone mensas hospitum convomeres, Dolabella pro te in Hispania dimicaret? aeque atque huic ordini, ut equestri, ut Massiliensibus, ut omnibus, quibus rem publicam populi Romani caram esse sentiebat. Sed omitto ea peccata, quae non sunt earum partium propria, quibus tu rem publicam vexavisti; ad ipsas tuas partis redeo, id est ad civile bellum, quod natum, conflatum, susceptum opera tua est. Ut Helena Troianis, sic iste huic rei publicae [belli] causa pestis atque exitii fuit. Fulfil. tum nonne cesserunt? Non est satis; probri insimulasti pudicissimam feminam. cur provinciae Bruto, Cassio datae, cur quaestores additi, cur legatorum numerus auctus? [71] [XXIX] Cui bello cum propter timiditatem tuam, tum propter libidines defuisti. [95] At quibus verbis? Mira verborum complexio! Sed quo beneficio? [3] Cui priusquam de ceteris rebus respondeo, de amicitia quam a me violatam esse criminatus est, quod ego gravissimum crimen iudico, pauca dicam. Qua in re quanta fuerit uterque vestrum perfidia in Dolabellam, quis ignorat? Mora est adlata bello, non causa sublata. Gemitus toto foro. Varronis quidem Casinatem fundum quis venisse dicit, quis hastam istius venditionis vidit, quis vocem praeconis audivit? Etsi iam negat. 2 make my joy complete by being of a single mind, one in love, one in heart and one in mind. Erant fortasse gladii, sed absconditi nec ita multi. In quo est tua culpa non nulla. [4] Auguratus petitionem mihi te concessisse dixisti. The Philippics (Latin: Philippicae) are a series of 14 speeches composed by Cicero in 44 and 43 BC, ... 2 September 44): Cicero criticises the legislation of the consuls in office, Mark Antony and Publius Cornelius Dolabella, who, he said, had acted counter to the will of the late Caesar (acta Caesaris). Quem is honorem maiorem consecutus erat, quam ut haberet pulvinar, simulacrum, fastigium, flaminem? Itaque quem locum apud ipsum Caesarem post eius ex Africa reditum obtinuisti? Negavi in eam coloniam, quae esset auspicato deducta, dum esset incolumis, coloniam novam iure deduci; colonos novos adscribi posse rescripsi. [56] [XXIII] Restituebat multos calamitosos. 2 After Jesus was born in Bethlehem 1 in Judea, in the time 2 of King Herod, 3 wise men 4 from the East came to Jerusalem 5 2 saying, “Where is the one who is born king of the Jews? Domitium non patris interitus, clarissimi viri, non avunculi mors, non spoliatio dignitatis ad reciperandam libertatem, sed mea auctoritas excitavit? At idem aedis etiam et hortos. Non tractabo ut consulem; ne ille quidem me ut consularem. praesertim cum tu reliquias rei publicae dissipavisses, cum domi tuae turpissimo mercatu omnia essent venalia, cum leges eas, quae numquam promulgatae essent, et de te et a te latas confiterere, cum auspicia augur, intercessionem consul sustulisses, cum esse foedissime stipatus armatis, cum omnis impuritates inpudica in domo cotidie susciperes vino lustrisque confectus. funestae illius quidem pecuniae, sed tamen quae nos, si iis, quorum erat, non redderetur, a tributis posset vindicare. Iam enim, quoniam criminibus eius satis respondi, de ipso emendatore et correctore nostro quaedam dicenda sunt. Qua ex syngrapha quid sis acturus, meditere censeo. Fratris filium praeterit, Q. Fufi, honestissimi equitis Romani suique amicissimi, quem palam heredem semper factitarat, ne nominat quidem: te, quem numquam viderat aut certe numquam salutaverat, fecit heredem. Rex enim ipse sua sponte nullis commentariis Caesaris, simul atque audivit eius interitum, suo Marte res suas reciperavit. Quid enim aliud dicam? Nescio quid conturbatus esse videris; numquid subtimes, ne ad te hoc crimen pertinere videatur? The name for Jesus given in the fullest sense after His exaltation was “Lord”. Ille sensim dicebat, quod causae prodesset; tu cursim dicis aliena. Nam, si dignitas significaretur in nomine, dixisset, credo, aliquando avus tuus se et consulem et Antonium. Et tu apud patres conscriptos contra me dicere ausus es, cum ab hoc ordine ego conservator essem, tu hostis rei publicae iudicatus? [97] [XXXVIII] Quid ego de commentariis infinitis, quid de innumerabilibus chirographis loquar? Quod quidem cuius temperantiae fuit, de M. Antonio querentem abstinere maledictis! [75] [XXX] Profectus est aliquando tandem in Hispaniam; sed tuto, ut ait, pervenire non potuit. Cicero likened these speeches to those of Demosthenes' Philippic (Ad Atticus, 2.1.3), which Demosthenes had delivered against Philip of Macedon. Aut non suscipienda fuit ista causa, Antoni, aut, cum suscepisses, defendenda usque ad extremum. [65] Tantus igitur te stupor oppressit vel, ut verius dicam, tantus furor, ut primum, cum sector sis isto loco natus, deinde cum Pompei sector, non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, non omnis tibi deos, non omnis homines et esse inimicos et futuros scias? An verebare, ne non putaremus natura te potuisse tam improbum evadere, nisi accessisset etiam disciplina? Quamquam, si interfici Caesarem voluisse crimen est, vide, quaeso, Antoni, quid tibi futurum sit, quem et Narbone hoc consilium cum C. Trebonio cepisse notissimum est, et ob eius consili societatem, cum interficeretur Caesar, tum te a Trebonio vidimus sevocari. John 3:29 He that has the bride is the bridegroom: but the friend of the bridegroom, …. Quid ergo? Quis autem, meum consulatum praeter te Publiumque Clodium qui vituperaret, inventus est? Überprüfen Sie die Übersetzungen von 'Philipp II.' hoc est dicere: et consul et impudicissimus, et consul et homo nequissimus. Atque hoc in aliis minus mirabar. [9] Quid enim est minus non dico oratoris, sed hominis quam id obicere adversario, quod ille si verbo negarit, longius progredi non possit, qui obiecerit? [36] Etenim quae res egestati et aeri alieno tuo praeter mortem Caesaris subvenire potuisset? [47] [XIX] Sed iam stupra et flagitia omittamus: sunt quaedam, quae honeste non possum dicere; tu autem eo liberior, quod ea in te admisisti, quae a verecundo inimico audire non posses. Sustulit illum diem fortuna rei publicae; num etiam tuum de auspiciis iudicium interitus Caesaris sustulit? Acceperam iam ante Caesaris litteras, ut mihi satis fieri paterer a te; itaque ne loqui quidem sum te passus de gratia. Cic.Verr. [8] Sit hoc inhumanitatis [tuae]; stultitiam incredibilem videte. Tuus videlicet salutaris consulatus, perniciosus meus. Frequentissimo senatui sic placuit ut esset nemo qui mihi non ut parenti gratias ageret, qui mihi non vitam suam, fortunas, liberos, rem publicam referret acceptam. Ansonsten liegst du mit deiner Übersetzung ... #2 Author Norbert Juffa (236158) 27 Nov 16, 01:11; Comment: excellent - viel Dank!!! quoniam quidem hae quondam arationes Campana et Leontina in populi Romani patrimonio grandiferae et fructuosae ferebantur. Ut illa, credo, nefaria senatus consulta fierent, vim adferebam senatui. Ergo hercule magna, ut spero, tua potius quam rei publicae calamitate ementitus es auspicia, obstrinxisti religione populum Romanum, augur auguri, consul consuli obnuntiasti. O miserae mulieris fecunditatem calamitosam! Sed, ut est apud poetam nescio quem, 'Male parta male dilabuntur.'. si vera, cur veneunt? )—sed tamen quam ab dispari tenebantur! wikizero philippische reden. Tu cum principem senatorem, civem singularem tam propinquum habeas, ad eum de re publica nihil referas, referas ad eos qui suam rem nullam habent, tuam exhauriunt?